Iniciativa per Occitània, lo laboratòri politic, culturau e sociau occitan, saluda la proposicion de modificacion de l'article primier de la constitucion francesa que poiriá dire desenant que «lei lengas regionalas apartenon au patrimòni» de França. Se tracta d'un progrès istoric, qu'es lo primier còp que lei deputats francés reconeisson oficialament per una votacion lei lengas minorizadas de l'estat, çò que mòstra una evolucion positiva de l'opinion e de la classa politica. Grandmercejam leis elegits occitans qu'an permés aquel emendament.
Pasmens, s'acaba pas lo combat per lo respècte de l'occitan e dei lengas minorizadas en generau:
1/ l'emendament es pas definitiu perque lei reformas constitucionalas son pas encara acceptadas per lo congrès dei deputats e senators francés;
2/ se modifica pas l'article 2 de la constitucion que ditz que «lo francés es la lenga de la republica», e qu'establís donc una superioritat juridica dau francés subre lei lengas dei minoritats nacionalas;
3/ lo tèrme de «lengas regionalas», sensa realitat scientifica, implica la subordenacion de nòstrei lengas au francés, sola «lenga nacionala», e es inexacte, que l'occitan es pas la lenga d'una region especifica mai d'una nacion;
4/ l'article primier de la constitucion francesa contunha de definir França coma «una republica indivisibla», çò qu'empacha la reconeissença dei minoritats nacionalas e donc dau pòble occitan e permet pas de far evoluir l'estat francés vèrs lo federalisme. A Iniciativa per Occitània pensam que sola una Comunautat Autonòma d'Occitània poiriá garentir lei drechs de nòstra lenga e de nòstra cultura.
Se, coma o desiram, s'oficializa definitivament l'emendament, exigirem de l'estat francés la mesa en plaça d'una politica concreta d'aparament e de promocion de l'occitan, tant dins l'ensenhament coma dins lei mèdias e la societat, perque la situacion de nòstra lenga es tan grèva que nos podèm pas acontentar de bèlei paraulas. Per aiçò, exigissèm tanben la ratificacion de la Carta europèa dei lengas minorizadas, un estatut legau de lenga oficiala per l'occitan, e trabalharem amb totei leis occitans e occitanas que o vòlon per que nòstra lenga conquiste totei lei foncions de comunicacion de la societat. L'occitan es viu e se pòt pas reduire a un patrimòni de musèu.
FREE OCCITÀNIA!
Lo 22 de mai de 2008,
Iniciativa per Occitània
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Una letra de las bonas dins lo corrièr dels legeires del n°666 de la Setmana:
ReplyDeleteSeriá doncas una mena de miracle qu'aquel esmendament? E òc, per èsser estat votat per la «quasi-unanimitat dels deputats», calguèt al mens qu'una gràcia poderosa, subrenaturala (?) davalèsse sus d'unes que, i a pas gaire, èran de jacobins acarnassits que defendián l'Estat francés contra la menaça representada per una reconeissença de sas minoritats...
Un miracle o un miratge? Per çò qu'enfin, quand òm sap que lo Joan-Luc Warsmann -lo raportaire UMP- diguèt «qu'aquela mencion seriá pas creatritz de drets nòus e qu'aviá pas per amira de permetre de pausar una reivindicacion quala que foguèsse», que l'article 2 se pòrta fòrça plan, mercé, que la Carta es totjorn pas ratificada, que l'esmendament fa pas mencion d'una proteccion de las lengas regionalas (coma los deputats Bayrou e Folliot l'avián demandat) e encara mens de mejans que poirián èsser balhats, qu'enfin l'Estat seguís sa politica d'estalvis en talhant dins los ensenhaments opcionals (i.e. de las lengas regionalas), cal èsser bravament esbeleugit per se mainar pas que de far partida del patrimòni es pas brica una garantida mas mai que mai de podra d'embòrnia per ganhar de temps.