Vaquí un passatge interessant e -ailàs- dolorós.
Crestian Omelhièr conta aquel dialògue entre una femna que veniá veire sa maire e aquesta li parlava en occitan; qu'aviá pas mai lo francés, que l'aviá oblidat. La filha alara li diguèt «Il faut pas me parler patois, il faut parler français». De segur lo nòstre animator qu'escotava aquò diguèt a la filha «escotatz, daissatz-la del moment que comprenètz e parlatz-li. Mas o sap que cal pas parlar patuès. Es ela que vos o a ensenhat a lo parlar pas!». Es una situacion que efectivament resumís plan la complexitat de la non-transmission, del traumàs del cambiament de lenga e qu'explica enfin los degalhs de la vergonha entretenguda per tota una societat.
No comments:
Post a Comment